Кад видим како киша ромиња
и хладан вјетар бије о груди.
Помислим како и сиротиња,
мора да живи као и "људи".
и хладан вјетар бије о груди.
Помислим како и сиротиња,
мора да живи као и "људи".
Кад видим како "богати" живе
и како троше на све стране.
Помислим само да дане сиве,
створио Господ за сиротане.
А онда схватим, послије кише,
Сунце се јави с више топлоте.
Богатом нека, сиротом биће.
Баланс живота, мање ил' више.
За све што имам, хвала животе,
само нек јутро редовно свиће.
Сњежана С. Јокановић
Нема коментара:
Постави коментар